Piołun ziele 100g

Bylica piołun- Artemisia absinthium. Synonimy: Artemisia absinthium var. insipida, Absinthium vulgare, Artemisia baldaccii, Artemisia inodora, Artemisia kulbadica, Artemisia rehan, Artemisia rhaetica

Nazwa zwyczajowa

piołun, piołunek, połyń, poleń, pioli polny, bielica płołun, bilica piołun, psia ruta, absynt, wermut

Rodzina

Asteraceae (Compositae)- astrowate (złożone)

Nazwa TCM

–

Imię ajurwedyjskie

Indhana, vilayathi afsanthin

Surowiec zielarski

Liście piołunu i kwiatowe wierzchołki piołunu (ziele piołunu)

Pochodzenie

Europa, Azja i Afryka Północna

Występowanie

Umiarkowana Azja, Afryka Północna i cała Europa, z wyjątkiem dalekiej północy. Uprawiany w wielu częściach świata w klimacie umiarkowanym i produkowany komercyjnie w byłym ZSRR, na Bałkanach, na Węgrzech i w Polsce.

Opis botaniczny

Piołun jest rośliną wieloletnią. Wieloramienna łodyga tego krzewiastego zioła jest jędrna, niemal zdrewniała u podstawy i osiąga wysokość do 1,5 m. Liście (2,5-10,2 cm) pokryte są jedwabistymi włoskami.

Maleńkie, bladożółte kwiaty rurkowe kwitną późnym latem w luźnych wiechach, które siedzą w kątach liści.

Liście i kwiaty mają typowy zapach po zmiażdżeniu i bardzo gorzki smak.

Nasiona są małe i roznoszone przez wiatr lub zwierzęta. Każda łodyga może wyprodukować do 50 000 nasion.

Zioło to często rośnie na przydrożach i ubogich glebach.

Związki aktywne występujące w zielu piołunu

• Laktony seskwiterpenowe (0,15-0,4%): absyntyna i artabsyna
• Olejki eteryczne (0,2-1,5%): α-tujon, β-tujon, octan trans-sabinylu, cis- epoksyocenemen, octan chryzantenylu, octan linalilu, chamazulen.
• Glikozydy flawonolowe,
• kwasy fenolowe,
• garbniki,
• nadtlenki homoditerpenów
• inne

Wytyczne do zbioru – jak i kiedy zbierać ziele piołunu

Piołun zbiera się dwa razy w roku, późną wiosną i podczas kwitnięcia. Idealny czas zbiorów zależy od przeznaczenia zioła. Badania potwierdziły, że największa ilość gorzkich związków występuje we wrześniu, kiedy roślina jest w pełnym rozkwicie, podczas gdy olejki eteryczne osiągają szczytową ilość w czerwcu / lipcu. Wieloletnie zioło może być zebrane w całości poprzez ścięcie u podstawy.

Alternatywnie, liście mogą być częściowo zbierane na wiosnę i kwitnące łodygi latem. W celu uzyskania dobrej jakości wysuszonego materiału, piołun suszy się w temperaturze pokojowej, ponieważ olejki eteryczne zaczynają się ulatniać w temperaturze 35 ° C

Opis i zastosowanie ziela piołunu

Piołun należy do rodzaju Artemisia, który obejmuje około 400 gatunków. Używano go przez wiele stuleci jako gorzki tonik żołądkowy, przeciwrobaczy i stymulant, ale także w produkcji likierów (np. Wermut i Absynt). Ze swoim mocnym smakiem, piołun jest jednym z głównych gorzkich toników stosowanych w nowoczesnej zachodniej medycynie.

Absinthium pochodzi od greckiego słowa apsinthion oznaczającego „nie do strawienia”, odzwierciedlającego bardzo gorzki smak zioła. Czasami można znaleźć tłumaczenia „bez słodyczy” lub „bezużyteczne”.

• Stosowanie ziela piołunu ma długą tradycję. Pierwsze wzmianki pojawiają się w Papirusie Ebersa (16 wieku p.n.e.), największego przetrwałego do naszych czasów kompletnego zwoju medycznego ze starożytnego Egiptu. Przepisy z niego zawierające piołun stosowano do łagodzenia bólów głowy, zaparć, chorych palców stóp, swędzenia skóry, bólu w jamie brzusznej w połączeniu ze zmęczonymi oczami i zatkanym nosem.
• Jednym z innych, znanych przepisów jest wino piołunowe wykonane z soku ze świeżych ziół, wina i miodu. Ten przepis stosuje się tradycyjnie jako środek wzmacniający, poprawiający trawienie, wspierający pracę wątrobę i produkcję żółci.
• Dimery laktonowe seskwiterpenu, takie jak absyntyna, są jednym z najbardziej znanych związków aktywnych piołunu. Gorycze pobudzają apetyt, wspomagają rekonwalescencję, pomagają w stanach związanych ze zmniejszonym apetytem. Gorzkie zasady wywołują reakcję czuciową w jamie ustnej, powodując uwolnienie gastryny i wspomagając uwalnianie soków trawiennych z trzustki, dwunastnicy, i wątroby. Piołun wspiera wątrobę w procesie detoksykacji poprzez zwiększenie przepływu żółci.
• Ziele piołunu wspomaga regenerację wątroby, posiada działanie antyoksydacyjne.
• Piołun to także zioło, które wspomaga stawy, mięśnie i kości.
• W tradycji ludowej piołun często stosuje się do trzymania myszy i innych szkodników z dala od przechowywanego ziarna.

Pod koniec XVIII wieku piołun zyskał sławę dzięki popularnemu napojowi alkoholowemu „Absynt”. Został on opracowany przez Francuza Henri-Louisa Pernoda w 1805 roku, który wziął oryginalną recepturę ze Szwajcarii do Pontarlier we Francji i uruchomił swą gorzelnię.

Pierwotnie napój z piołunu podawano żołnierzom w wojnie z Algierią (1844-1847) jako profilaktykę przeciw malarii i pasożytom jelitowym, a także w celu zwiększenia morale wśród żołnierzy. Mógł wyglądać on następująco:

„Macerować 2,5 kilograma wysuszonego piołunu, 5 kilogramów anyżu i 5 kilogramów kopru włoskiego w 95 litrach 85 procentowego etanolu.

Mieszać przez co najmniej 12 godzin w garnku.

Dodać 45 litrów wody i ogrzewać; zebrać 95 litrów destylatu.

Do 40 litrów destylatu dodać rozdrobnionych i wysuszonych ziół: 1 kilogram rzymskiego piołunu, 1 kilogram hyzopu i 500 g melisy.

Ekstrahować w umiarkowanej temperaturze, następnie odsączyć alkohol, przefiltrować i ponownie połączyć z pozostałymi 55 litrami destylatu.

Rozcieńczyć wodą, aby wytworzyć około 100 litrów absyntu o końcowym stężeniu alkoholu 74 procent objętości „.

Przykładowe dawkowanie dla dorosłych

Napar z ziela piołunu

Pojedyncza dawka herbaty ziołowej 1-1,5 g suszu w 150 ml wrzącej wody, 2-3 razy dziennie.

Nalewka z ziela piołunu (piołunówka)

5 do 10 kropli nalewki 1: 5 w 20 ml wody przed posiłkiem.

Bezpieczeństwo stosowania 

Monografie ESCOP (2003) uważają, że ryzyko toksykologiczne wynikające z konwencjonalnego stosowania preparatów piołunu jest bardzo niskie, pod warunkiem, że zalecany zakres dawkowania nie zostanie przekroczony (3-4 tygodnie). Istnieje jednak kilka znanych przeciwwskazań, które należy wziąć pod uwagę.

Osoby z nadwrażliwością na substancję czynną (substancje czynne) i inne rośliny z rodziny Asteraceae– astrowate muszą zachować pewne środki ostrożności.

Pacjenci z kamicą żółciową i innymi zaburzeniami dróg żółciowych powinni zasięgnąć porady lekarskiej przed przyjęciem piołunu. Jest również przeciwwskazany u osób z nadkwaśnością żołądka.

Piołunu nie należy stosować w ciąży, ponieważ może działać poronnie; Tujon jest znany ze swojej aktywności stymulującej macicę.

Zioła nie zaleca się do stosowania u dzieci i w okresie laktacji.

Zastrzeżenia

Podane informacje mają charakter tylko i wyłącznie edukacyjny oraz nie stanowią porady medycznej czy diagnozy. Nie mają również związku z leczeniem jakiejkolwiek choroby czy problemów zdrowotnych. Zawsze należy zasięgnąć porady lekarza lub wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących zdrowia lub zastosowania ziół czy składników roślinnych. Pamiętaj, że bardzo ważny jest zrównoważony sposób żywienia i zdrowy tryb życia. Dołożyliśmy również wszelkich starań co do poprawności powyższego opisu, jednakże zastrzegamy sobie prawa do błędów czy pomyłek. Zdjęcie ma charakter poglądowy.